Uitvaart Malawiaanse style

Hoi allemaal,

De weken hier vliegen nog steeds voorbij en het leven is hier net zo’n sleur als in Nederland ;)

Zoals ik in mijn vorige blog al zei hebben we pas een begrafenis binnen de familie gehad. Omdat mijn vriend geboren en getogen is in het dorp waar we nu wonen, houdt dit in dan ongeveer 75% van de familie is (wel een hoop via via, maar het is familie). Hierdoor hebben we redelijk vaak met sterfgevallen te maken. Omdat ik niet altijd vrij kan nemen voor een uitvaart, heb ik met Blessings afgesproken dat ik alleen naar een uitvaart ga van iemand die ik ook echt persoonlijk ken. Helaas is ongeveer een maand geleden een nichtje van Blessings overleden. Ze heeft maar vier maanden oud mogen worden. Omdat we hier geen mortuarium hebben vindt de uitvaart over het algemeen dezelfde dag plaats. Wanneer er familieleden van verder weg moeten komen is het soms de volgende dag. Ook hebben we hier geen lijkwagens. Het lichaam moet dus per pick-up of gewone auto vervoerd worden. Omdat het in dit geval om een baby ging en wij een ‘gewone’ auto tot onze beschikking hebben, hebben we ervoor gekozen om de baby daarmee op te halen. Terwijl wij naar het ziekenhuis gingen een dorp verderop (waar ze was overleden) om het lichaam en de familie daar op te halen, werd door een ander deel van de familie het huis gereed gemaakt. Dit houdt in dat alle meubels in de woonkamer naar buiten gaan. De hele woonkamer moet leeg zijn. Het lichaam wordt dan in het midden van de woonkamer gelegd tot dat de kist klaar is. Vervolgens ga je in de tuin zitten. Dit doe je uit respect. De vrouwen zitten in de tuin en de mannen zitten voor het huis. Mannen en vrouwen zitten dus niet op dezelfde plek. Daarnaast is er een groep vrouwen die in een andere tuin gaan koken voor alle aanwezigen. Dat in de tuin zitten viel mij redelijk tegen, vooral omdat mijn achterwerk dat niet gewend is. Je zit gewoon op de grond en na een paar uur wist ik niet meer zo goed hoe ik moest zitten. Halverwege de middag was de kist klaar en kwam de priester met een koortje. In huis werd een korte dienst gedaan. Dit omdat de moeder niet mee gaat naar de begraafplaats. Daarna werd de kist dicht gemaakt en loopt de hele stoet achter de auto met de kist aan. Vervolgens ga je onder een grote boom zitten, vrouwen om de kist heen, mannen een stukje er vanaf. Na een korte dienst was het tijd om naar de begraafplaats te gaan. Op het moment dat je aankomt op de begraafplaats, zijn ze vaak het graf nog aan het graven. Je koopt hier ook geen graf, je kiest gewoon een plekje uit. Omdat het inmiddels hard was gaan regenen was de dienst bij de begraafplaats erg kort. Daarna gaat iedereen terug naar huis en krijg je nog je lunch. Dat was dag 1. De dag erna moest ik weer gewoon naar het werk. Gelukkig hoefde ik maar een halve dag te werken. De rest van de dag heb ik weer in de tuin gezeten. Rond lunchtijd werd ik naar binnen geroepen. De familie van het baby’tje wilde dat ik met hun kwam lunchen. Dit schijnt een teken van respect te zijn. Hiermee willen ze laten zien dat ze het waarderen dat je er bent. Ik vond het persoonlijk vrij ongemakkelijk. Ook omdat niet iedereen Engels sprak en ik dus niet met iedereen heel goed kon communiceren. Toen de avond viel was het tijd om weer naar huis te gaan. Officieel had ik de volgende dag ook weer in de tuin moeten zitten, maar ik moest de hele dag werken. Rond lunchtijd was de familie echter naar mijn huis gekomen om me te halen voor lunch. Omdat ik me hier schuldig over voelde ben ik toen ik thuis kwam gelijk even op bezoek gegaan. Dit bleek een zeer goede zet, want mijn lunch was bewaard. Omdat het baby’tje op zeer jonge leeftijd is overleden wordt er niet meer over gepraat. De reden hiervoor is omdat je nog niet echt herinneringen met de persoon hebt kunnen maken. Voor mij zijn dit soort dingen best wel wennen, omdat wij daar in Nederland anders mee om gaan. Ik ben ook nog een aantal keer bij de moeder en oma op bezoek geweest, maar dan is het vooral een beetje over koetjes en kalfjes praten.

Ik hoop dat ik jullie een beetje een beeld heb kunnen geven van een uitvaart hier in Malawi.

Liefs Sanne