Een mooi gebaar
Door: Sanne Kuster
Blijf op de hoogte en volg Sanne
16 Maart 2015 | Malawi, Cape Maclear
Hallo allemaal,
Waar we in Nederland de luxe hebben van het aangepast onderwijs in verschillende vormen en maten, hebben ze dat hier in Malawi niet. Dyslexie, ADHD, PDD-nos, autisme enzovoort, dat zijn allemaal termen waar ze hier nog nooit van hebben gehoord. Laat staan dat kinderen na een onderzoek deze diagnose zullen krijgen.
Gelukkig ontwikkelt Malawi zich de laatste jaren wel en beschikken ze nu over aparte scholen voor blinde en dove kinderen. Een bezoek brengen aan de school voor blinde kinderen staat nog op mijn lijstje, maar de school voor dove kinderen heb ik vandaag voor de tweede keer bezocht.
In september vroeg Jeannette aan mij of ik het leuk zou vinden om naar Mua te gaan, waar een school voor dove kinderen zit. Jeannette betaald vanuit haar stichting het schoolgeld voor een jongen hier uit Cape Maclear die doof is. Uiteraard was ik hierin geïnteresseerd.
Voor Malawiaanse begrippen is de school keurig geordend. Alle leerkrachten hebben in ieder geval hun certificaat en ze beschikken voor twee leerkrachten die zelfs een graad hebben. Wat voor een school hier in Malawi eigenlijk geweldig is.
Veel middelen om mee les te geven zijn er niet en daarnaast heeft het Chichewa (de taal in Malawi) ook geen eigen gebarentaal. Ze doen het dus eigenlijk met gebaren die uitbeelden wat er wordt bedoeld. En daarnaast maken ze gebruik van de wereldwijde gebaren voor de letters.
Naast de gewone lessen op school krijgen deze kinderen ook naailessen. Ze hebben een lokaal vol met naaimachines. Er was alleen één probleem. Ze hadden geen stof en daardoor konden de naailessen niet voortgezet worden.
Toen ik een paar maanden terug een email kreeg van mijn tante met daar in de mededeling dat ik een donatie vanuit de familie had ontvangen en daarnaast had ik via mijn ouders ook nog andere donaties ontvangen, besloot ik met het geld stof te gaan kopen.
In Blantyre kwamen we via via bij een goede fabrikant terecht waar stoffen verkocht werden. Uiteindelijk ben ik daar de deur uitgegaan met 110 meter stof in vier verschillende kleuren.
Daarna heeft het even geduurd, maar vandaag van het dan zover. Mijn tweede bezoek aan de school voor dove kinderen.
In eerste instantie waren er een paar problemen, het schoolhoofd was namelijk niet aanwezig omdat deze naar Blantyre was. Toen ik had uitgelegd dat ik een donatie had voor de naailessen werd er enthousiast gereageerd. Maar er diende zich alweer een volgend probleem aan. Ik, in de rol van lastige blanke, had namelijk besloten dat het erg leuk zou zijn, wanneer de kinderen direct iets van de stof konden maken. Helaas was dit niet mogelijk, omdat de persoon met de sleutel op dat moment in Lilongwe was. Plannen dus maar weer aangepast, er zou een foto gemaakt worden van mij met de kinderen en de stof.
Na dat ik met een paar kinderen de stof uit de auto had gehaald, hadden de dames het gelijk aldoor. Driftig werden er gebaren naar mij gemaakt. In eerste instantie begreep ik er maar weinig van. Uiteindelijk viel het kwartje en werd het mij duidelijk dat ze het gebaar maakte van de voeten wanneer ze hier op de (ouderwetse) naaimachines werken. Voor de meiden kon ik in ieder geval al niet meer stuk.
Weer terug bij de school aangekomen was daar nog een andere verrassing….(tromgeroffel) tadaaaaa ineens was daar de sleutel van het lokaal met de naaimachines. Nooit geweten dat lokaal transport zo snel kon zijn in Malawi ;). Dat de sleutel ineens tevoorschijn kwam had uiteraard ook met de hoeveelheid stof te maken, ze hadden niet verwacht dat het zoveel zou zijn. Ik helemaal blij omdat ze nu gelijk iets met de stof konden maken en de meiden helemaal blij omdat ze voor mij een tas mochten maken.
Keurig om en om gingen de meiden achter de naaimachine zitten en waren ze bijzonder druk met het maken van een tas. Daarnaast hield een lerares uiteraard streng toezicht op wat er allemaal gedaan werd.
Kortom een zeer geslaagde dag. Bij dezen wil ik daarom iedereen nog een keer bedanken voor de donaties. Deze kinderen en leerkrachten zijn er zo ongelofelijk blij mee! Dit had ik natuurlijk niet zonder jullie donaties kunnen doen! :)
Liefs Sanne
Waar we in Nederland de luxe hebben van het aangepast onderwijs in verschillende vormen en maten, hebben ze dat hier in Malawi niet. Dyslexie, ADHD, PDD-nos, autisme enzovoort, dat zijn allemaal termen waar ze hier nog nooit van hebben gehoord. Laat staan dat kinderen na een onderzoek deze diagnose zullen krijgen.
Gelukkig ontwikkelt Malawi zich de laatste jaren wel en beschikken ze nu over aparte scholen voor blinde en dove kinderen. Een bezoek brengen aan de school voor blinde kinderen staat nog op mijn lijstje, maar de school voor dove kinderen heb ik vandaag voor de tweede keer bezocht.
In september vroeg Jeannette aan mij of ik het leuk zou vinden om naar Mua te gaan, waar een school voor dove kinderen zit. Jeannette betaald vanuit haar stichting het schoolgeld voor een jongen hier uit Cape Maclear die doof is. Uiteraard was ik hierin geïnteresseerd.
Voor Malawiaanse begrippen is de school keurig geordend. Alle leerkrachten hebben in ieder geval hun certificaat en ze beschikken voor twee leerkrachten die zelfs een graad hebben. Wat voor een school hier in Malawi eigenlijk geweldig is.
Veel middelen om mee les te geven zijn er niet en daarnaast heeft het Chichewa (de taal in Malawi) ook geen eigen gebarentaal. Ze doen het dus eigenlijk met gebaren die uitbeelden wat er wordt bedoeld. En daarnaast maken ze gebruik van de wereldwijde gebaren voor de letters.
Naast de gewone lessen op school krijgen deze kinderen ook naailessen. Ze hebben een lokaal vol met naaimachines. Er was alleen één probleem. Ze hadden geen stof en daardoor konden de naailessen niet voortgezet worden.
Toen ik een paar maanden terug een email kreeg van mijn tante met daar in de mededeling dat ik een donatie vanuit de familie had ontvangen en daarnaast had ik via mijn ouders ook nog andere donaties ontvangen, besloot ik met het geld stof te gaan kopen.
In Blantyre kwamen we via via bij een goede fabrikant terecht waar stoffen verkocht werden. Uiteindelijk ben ik daar de deur uitgegaan met 110 meter stof in vier verschillende kleuren.
Daarna heeft het even geduurd, maar vandaag van het dan zover. Mijn tweede bezoek aan de school voor dove kinderen.
In eerste instantie waren er een paar problemen, het schoolhoofd was namelijk niet aanwezig omdat deze naar Blantyre was. Toen ik had uitgelegd dat ik een donatie had voor de naailessen werd er enthousiast gereageerd. Maar er diende zich alweer een volgend probleem aan. Ik, in de rol van lastige blanke, had namelijk besloten dat het erg leuk zou zijn, wanneer de kinderen direct iets van de stof konden maken. Helaas was dit niet mogelijk, omdat de persoon met de sleutel op dat moment in Lilongwe was. Plannen dus maar weer aangepast, er zou een foto gemaakt worden van mij met de kinderen en de stof.
Na dat ik met een paar kinderen de stof uit de auto had gehaald, hadden de dames het gelijk aldoor. Driftig werden er gebaren naar mij gemaakt. In eerste instantie begreep ik er maar weinig van. Uiteindelijk viel het kwartje en werd het mij duidelijk dat ze het gebaar maakte van de voeten wanneer ze hier op de (ouderwetse) naaimachines werken. Voor de meiden kon ik in ieder geval al niet meer stuk.
Weer terug bij de school aangekomen was daar nog een andere verrassing….(tromgeroffel) tadaaaaa ineens was daar de sleutel van het lokaal met de naaimachines. Nooit geweten dat lokaal transport zo snel kon zijn in Malawi ;). Dat de sleutel ineens tevoorschijn kwam had uiteraard ook met de hoeveelheid stof te maken, ze hadden niet verwacht dat het zoveel zou zijn. Ik helemaal blij omdat ze nu gelijk iets met de stof konden maken en de meiden helemaal blij omdat ze voor mij een tas mochten maken.
Keurig om en om gingen de meiden achter de naaimachine zitten en waren ze bijzonder druk met het maken van een tas. Daarnaast hield een lerares uiteraard streng toezicht op wat er allemaal gedaan werd.
Kortom een zeer geslaagde dag. Bij dezen wil ik daarom iedereen nog een keer bedanken voor de donaties. Deze kinderen en leerkrachten zijn er zo ongelofelijk blij mee! Dit had ik natuurlijk niet zonder jullie donaties kunnen doen! :)
Liefs Sanne
-
17 Maart 2015 - 10:59
Je Mams:
Lieve Sanne,
Weer een fantastisch verhaaltje en we doen ons best om degene die hiervoor gespaard hebben dit verhaal te sturen. Fijn dat je ook zelf nog gezien hebt wat er echt mee gedaan wordt.
En ook de foto`s zijn zeer bijzonder!!!! Doe lief en thanks xxxxxxxx -
17 Maart 2015 - 11:07
Maja:
Dag lieve nicht,
Je verslag weer gelezen en gemerkt dar je iets heel leuks met ons geld hebt gedaan.
Ik zal proberen of ik dat ook bij de neven en nichten van je moeder en mij kan krijgen, maar anders zal ik ze in ieder geval een mailtje sturen. Je tante is niet zo handig met de toverdoos, zoals Rino zou zeggen.
En ik vond het erg leuk om je weer eens even (dan wel op een foto) te zien.
Veel succes daar nog en tot mails.
Dikke "tante" kus,
Maja -
17 Maart 2015 - 12:42
Lucy:
Geweldig Sanne!! Fijn dat je daar alsnog heen hebt kunnen gaan. Wat zien ze er allemaal gelukkig uit en wat een mooie tas is het geworden!!
Liefs,
Lucy -
17 Maart 2015 - 19:08
Thea Van Vliet:
Lieve Sanne,
Wat heb ik genoten van jouw mailtje en vooral van de foto's. Wat deden ze hun best om er iets moois van te maken. Doet me denken aan mijn eerste naailes vroeger, ook op een trapnaaimachine bij de nonnen. Vandaag nog even lekker gepraat met je moeder. Geniet van het bezoek de komende tijd.
Lieve groeten, Thea en de poes Wiske -
18 Maart 2015 - 22:56
Rosé :
Lieve Sanne wat een wereld verhaal !! Top vrouw dat ben je !! En natuurlijk ook de donateurs .... Waren er maar meer mensen die dit vaker kunnen doen... Xxx rosé -
19 Maart 2015 - 15:08
Wieger Brandenburg (achterneef):
Dag Sanne,
Hoewel we totaal onbekend voor elkaar zijn vind ik het geweldig wat jij daar doet!! Als gepensioneerd collega van je is het interessant om te lezen hoe het onderwijs in Mali wordt gegeven.Leuk dat wij als neven en nichten van je moeder een deeltje van de stof hebben kunnen meebetalen.Ik wens je veel sukses en plezier daar in dat verre land.
Je oudste achterneef van je moeders kant ,uit Drachten, Wieger -
23 Maart 2015 - 16:20
Sjoukje:
Hai meissie.
Enig Enig Enig wat heb je het ook leuk aldaar en wat zal jij genieten.
Zie dat mijn donatie goed terecht gekomen is, nog maar een keer doen voor je daar weggaat ???
Tuuuuuuuuuuuuuuuuuut Sj -
23 Maart 2015 - 20:03
Wieb:
Hallo Sanne,
Geweldig! Goed om te zien hoe de donatie zijn bestemming heeft gekregen. Hopelijk vinden de werkstukken ook nog een goede bestemming.
Tot wederleesz, Wieb. -
25 Maart 2015 - 10:38
Buuf Riet:
Hallo Sanne,
Leuke foto's joh en grappig om je zo te volgen. Goed werk en wat zullen ze daar blij zijn met jou.
Groetjes van de buuf. -
22 April 2015 - 17:39
Manja:
Hoi Sanne, wat heerlijk om weer bij te lezen!! Wat zou ik graag op bezoek komen en wat avontuur mee beleven haha. Geniet van je roadtrip :-). -
17 Februari 2018 - 15:40
Yos Appelhof:
Hallo Sanne, wat geweldig voor mij om op jouw pagina te komen en te lezen dat je in Mua was. Het is een van de drie dovenscholen waarvoor onze stichting heeeel aktief is! Zelf bezocht ik ook deze school twee jaar geleden!
Een van onze bestuursleden werkte er een periode en heeft heel direct contact met leerkrachten en de dove jongeren daar!
Wat goed dat je ze verder hielp met stoffen voor de naailessen! Hier is de link naar onze stichting, wij zijn daar ook bekend!
Stichting dovenzorg malawi!
Wie weet ontmoeten we elkaar daar, want de planning is dat er weer mensen vsn ons naar daar gaan!
Ik blijf jouw verhalen en ervaringen volgen, ik leefde en werkte veel jaren in een aantal landen, dus ik zit altijd “ over grenzen heen” te kijken!
Suc6 daar!!
Yos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
