60050942 seconde later...

Is de cirkel rond, is het avontuur (voorlopig) ten einde. 60050942 seconde later, na mijn vertrek vanuit Schiphol op 11 september 2013, landde ik op Brussel Airport.

De laatste weken in Malawi zijn ontzettend druk maar ook onwijs leuk geweest. Mijn huis heb ik de laatste weken niet veel meer van binnen gezien. Etentjes met vrienden stonden bijna dagelijks op het programma. En de etentjes werden vervolgd met drankjes drinken met andere vrijwilligers. Tussendoor moest ik ook nog werken ;)
Uiteindelijk was 31 juli mijn laatste werkdag in Malawi. Daarna had ik nog 5 dagen vakantie voordat ik weer richting Nederland zou gaan. Deze dagen stonden wederom vol gepland met allerlei activiteiten. Zo kon een afscheidsfeestje natuurlijk ook niet ontbreken.

Via via had het nieuws zich al snel verspreid in het dorp dat ik een feestje zou geven. Diverse mensen nodigden spontaan zichzelf uit. Dit was uiteraard niet helemaal de bedoeling ;) Dit heb ik dan ook vriendelijk proberen duidelijk te maken aan een aantal mensen. Uiteraard viel dit niet altijd in goede aarde ;). Uiteindelijk maar besloten dat zo’n 7 kilo rijst genoeg moest zijn om iedereen te kunnen voorzien van een goed gevuld bord. Naast de rijst was er nog ei in tomatensaus, bruine bonen in tomatensaus, pompoenblad, witte kool met tomaat en gewone tomatensaus. Kortom meer dan genoeg voor iedereen. Daarnaast was het drinken ook besteld. Wat kon er nog fout gaan? Op de dag van het feestje had de helaas de stroom besloten uit te vallen. Aangezien het in Malawi om 6 uur donker wordt en het feestje om 6 uur zou beginnen was er een ‘klein’ probleem. Gelukkig bood de generator van Gerrit uitkomst.
In tegenstelling tot Nederlandse feestjes, stond iedereen keurig om 6 uur voor de deur. Want wanneer er eten en drinken is, plus als er gedanst kan worden is iedereen al snel van de partij. Uiteindelijk heb ik mij enorm vermaakt het om 10 uur was tijd om er een eind aan te maken. Inmiddels kende 80% van de aanwezige mensen niet en vond ik het wel mooi geweest :)

De dag daarna, de dag voor vertrek, had ik gereserveerd voor het inpakken van mijn koffers. Deze dag was het ook tijd voor mijn eigen grote uitverkoop ;) Ik had een paar lokale vriendinnen uitgenodigd die keurig al mijn achtergelaten kleren verdeeld hebben onder elkaar. Na deze ‘uitverkoop’ was het alweer tijd om te lunchen en waren mijn koffers nog steeds leeg. Uiteindelijk moest er aan het eind van de dag toch in actie gekomen worden en werden de koffers langzaam aan gevuld. ’s Avonds stonden er natuurlijk alweer andere plannen op het programma, waardoor de koffers half ingepakt bleven liggen. Gelukkig had ik de volgende dag (de dag van vertrek) hulp van de kinderen die flesje voor flesje alles wat ik achterliet naar huis gingen brengen.
Een uur voor vertrek gingen dan eindelijk de koffers dicht en was het tijd voor mijn laatste lunch.

Mijn vlucht zou om 3 uur ’s nachts vertrekken. Nadat ik was afgezet op het vliegveld, werd ik bij de douane nog een keer afgezet. De douanebeambte was het niet eens met mijn binnenkomst stempel van augustus 2014! Ik moest uit de rij en wachten tot ze klaar waren met overleggen. Daarna moest ik mee een kantoortje in. Hier moest ik op de grote baas gaan wachten. Dit zag ik niet erg zitten omdat deze uiteraard in zijn bed lag. Na kort overleg werd er besloten dat ik een boete moest betalen en dan weg mocht. Uiteraard ging ik hiermee akkoord, omdat mijn vlucht missen altijd duurder zou zijn. Vervolgens gelde het aanbod van de boete niet meer. Na een lange welles niettes discussie, moest ik een boete 60 euro betalen.

Na snel op en neer gerend te zijn naar de pinautomaat en terug naar het kantoortje, kon ik weer op weg naar de douane. Vervolgens mocht ik gaan. Ik heb toen zelf nog maar even om een uitgangstempel gevraagd die de meneer even vergeten was. Tot slot had de douanebeambte nog één vraag: ‘Mevrouw, wanneer komt u weer terug?’ Toen ik antwoordde dat ik dit niet zou doen, omdat ik dan weer problemen zou hebben, bood deze meneer een oplossing. Ik moest bij de ‘probleemstempel’ in mijn paspoort zelf de nodige dingen schrijven, zodat ik geen problemen meer zou krijgen.

Na dit enerverende uurtje kon ik gelijk gaan boarden en vertrok het vliegtuig al snel. De rest van de vlucht is vlekkeloos verlopen en tot mijn grote vreugde waren ook mijn koffers in Brussel aangekomen.
Inmiddels zit het eerste festival er in Nederland alweer op en ook de tandarts heb ik al met een bezoekje vereerd.

Met mijn terugkomst in Nederland komt er ook een einde aan mijn verhalen. De afgelopen twee jaar heb ik met veel plezier jullie op de hoogte gehouden van mijn wel en wee in Malawi. Ik wil iedereen bedanken voor het lezen en het reageren op mijn verhalen.

Wie weet tot ziens ;)

Liefs Sanne