Gezamenlijke lunch met 78 vriendjes

Waar ik vorige keer vertelde over alle snotneuzen bij Sinthana gaat
het deze keer over de maandag. Op maandag ga ik namelijk niet na het werk in de Nursery naar huis, maar blijf ik om mee te helpen met koken en met de lunch. Gelukkig hebben we 'maar' 78 kinderen die blijven voor de Day-care. Dit houdt dus ook in dat er voor 78 kinderen gekookt moet
worden.
Het menu is niet heel erg variërend, het bestaat namelijk uit nsima
met prut.
De prut bestaat dan uit witte kool met tomaat, witte bonen
met tomaat, bruine bonen met tomaat of usipa. Nsima is maispap, het
wordt namelijk gemaakt van water met gemalen mais. Dat is hier
eigenlijk het gewone eten. De meeste eten dat dan ook twee keer per
dag, voor de lunch en 's avonds weer. Rijst is een luxe product wat de
meeste mensen niet kunnen bekostigen om iedere dag te eten en pasta is
nog weer wat duurder. Daarnaast zijn het hier ook geen echte
aardappeleters, dus dat kom je ook niet vaak tegen. Tomaat is hier
relatief goedkoop, dus tomatensaus zit bij elk gerecht.
Dan usipa, dit is een visje van ongeveer tien centimeter. Op straat kan je zowel niet om de lucht, als om alle tafels met deze visjes heen. Tafels vol staan er op straat. Op deze tafels liggen deze visjes te drogen, wanneer ze gedroogd zijn worden ze door de plaatstelijke bevolking in 1 hap weg
gewerkt, van kop tot kont het gaat allemaal in één keer naar binnen.
Ik heb het geprobeerd, maar het was niet echt een succes, dus deze
visjes laat ik ook links liggen en ik hou het bij de visfilets die we
voor de lunch of avondeten thuis krijgen. Toen ik probeerde uit te
leggen dat je in Nederland eigenlijk bijna geen vis met kop en staart
eet was dat maar raar, hoe aten we de vis dan wel? Dat wij over het
algemeen gefileerde vis eten was maar gek, maar dat komt natuurlijk
ook doordat visfilets hier weer duurder zijn.
Bij de meeste lokale families komt er dus niet heel erg gevarieerd
voedsel op tafel, bij de families die het wat breder hebben zul je nog
wel eens rijst, pasta of aardappels aantreffen, maar het is niet
gewoonlijk.
Een term hier in Cape Maclear is dan ook mzungufood.
Mzungu betekent blank en food betekent eten ;) Uit eten gaan betekent
voor de lokalen hier mzungufood eten want dan krijgen ze eten wat er
thuis niet op tafel komt.
Dan nog een ander aspect van eten, het voeren. In Nederland dragen de
kinderen uiteraard slabbetjes en worden ze keurig gevoerd door paps,
mams, oppas, opa of oma enzovoort. Hier eten de kids vanaf een jaar
ook nsima, dit in combinatie met geen slabbetjes en niemand die ze
voert, staat natuurlijk gerant voor pret...
Een paar weken terug had één van de kids bij Sinthana het gepresteerd
om zowel zichzelf als mij helemaal onder de nsima te smeren. Daarnaast
heb ik vandaag ook kennis gemaakt met de manier waarop ze laten weten
dat het eten niet helemaal in de smaak valt, dan wordt het bord
namelijk zonder pardon om gekeerd. Gelukkig had deze dame besloten
haar bord om te keren boven haar hoofd en daarbij ook boven mijn
legging, dus als er iemand nog een hapje nsima met bruine bonen en
tomatensaus wil proeven, laat het snel weten dan zal ik mijn legging
apart leggen en niet meer wassen tot ik terug ben in Nederland ;)
Liefs Sanne