Zes weken

Halverwege mei 2013 zat ik in de trein op weg naar mijn eerste gesprek met Jeannette. Uit alle reacties die ze had gehad op de advertentie voor het lesgeven aan haar dochter en beste vriendinnetje, was ik één van de vijf gelukkigen die op gesprek mocht komen. Na een gesprek van ongeveer een uur ben ik weer in de trein gestapt met de mededeling dat ik over een week gebeld zou worden. Die week werd veel tijd opgeslokt door het typen van verslagen zodat ik in juni zou kunnen afstuderen. Eigenlijk heb ik er niet meer heel veel bij stil gestaan. Tot dat op maandagavond mijn telefoon ging. Ik was degene die voor een jaar naar Afrika zou gaan om twee meiden van zes jaar Nederlandse les te gaan geven. Er aan toegevoegd werd de zin: “als je het nog wilt.” Eigenlijk kwam het besef toen pas goed van wat een jaar naar het buitenland zou betekenen. Natuurlijk was ik het jaar daarvoor drie maanden naar Suriname geweest, maar een jaar is toch vier keer zo lang. Aan de andere kant was daar ook het besef dat ik zo een kans waarschijnlijk niet snel weer zou krijgen. Kortom ik besloot om te gaan.

Zo stond ik negen maanden later weer op Schiphol met mijn ouders. Dit keer om te vertrekken naar Afrika. En inmiddels is het nog maar zes weken voordat ik Schiphol weer met een bezoekje zal vereren. Waar is de tijd gebleven? In het begin leek de tijd niet zo heel snel te gaan. Je moet je draai vinden, alles opstarten enzovoort. Mijn van te voren geplande vakantie in december zou mijn eerste moment zijn om het jaar op te breken. Maar vanaf de dag dat ik terug ben gekomen van vakantie is de tijd werkelijk voorbij gevlogen, week na week. Er waren verschillende bezoeken van ouders (zowel die van Jeannette als die van mij) die de weken nog voller maakte en nog sneller lieten gaan.

Inmiddels is dat niet het enige wat zes weken zal duren. Mijn bezoek aan Nederland zal dit jaar ook zes weken duren. Op 12 augustus zal ik namelijk weer op het vliegveld te vinden zijn en ben ik wederom de gene die in het vliegtuig zal stappen. Op het vliegveld zal ik ook Jeannette, Timba en Kesiya weer zien en vervolgens met ze in het vliegtuig stappen. Ik ga in augustus weer terug naar Malawi om nog een jaar les te geven aan Timba.

Dus lieve mensen dat betekend dat ik zes weken kan genieten van:
* gelijk een warme douche te hebben, zonder eerst te moeten wachten tot dat hij warm wordt (als hij al warm wordt. Ik hoor je jullie denken, waarom heb je nou een warme douche nodig? Nou het wordt hier nu winter (dus theoretisch gezien doe ik wat alle oude vandagen doen, overwinteren in een ander land ;)) en dan kan er best een fris windje staan dus voelt 25 graden niet echt als 25 graden en dan is een warme douche best wel fijn).
*het fenomeen wasmachine en afwasmachine. Niet meer met m’n emmertje met was en zak waspoeder naar het meer lopen en schrobben tot dat je er bij neervalt, maar gewoon de trap oplopen alles in de wasmachine proppen deurtje dicht en wachten tot dat het belletje gaat.
*een bezoek brengen aan de supermarkt waar (bijna) alles te krijgen is. (wat overigens niet betekend dat ik nu aanbied om zes weken lang alle boodschappen voor iedereen te doen ;))
*bijna alleen maar Nederlands praten.
*bruin brood met kaas.
*een bak yoghurt.
*hopelijk een warme Nederlandse zomer.
* en natuurlijk het weerzien met iedereen die ik het afgelopen jaar heb moeten missen :)

Dus lieve mensen, tot over zes weken!

Liefs Sanne